click
click
click
click
click
click
click
click
click

click

 

  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  • click
  •  
  • click
  •  
  • رزم نامه شماره پنج
  • رزم نامه شماره چهار
  • به سوي اعتصاب عمومي
  • تنش آفريني هاي تازه
  • براي کوبيدن بازاري ها
  • نود و نه درصدي ها به پيش
  • براي اشغال بيت رهبري
  • پيام بيستم
  • پيام نوزدهم
  • امپراتوري ملاها
  • پدافندهاي بابکي
  • تصاحب کارخانه ها
  • click

  • نفت در ونزوئلا
  • پاره اي از مطالبات مرحله اي
  • اشرافيت شيعه ي صفوي
  • انتقال دارايي هاي ملي به دزدان
  • اصل 44: در هر يکان، يک کميته ي کارکنان براي مصادره دارايي هاي دزديده شده
  • برنامه هاي گفتمان هاي مطالبه محور يا پاره اي از خواست هاي جنبش
  • براي تغييرات بنيادي در ايران از عزت الله سحابي
  • چرا اين همه دشمني ملاها با دانشگاه ها از دکتر محمد ملکي
  • جنگ کوسه ها در نظام ولايي، داده هاي تکانه دهنده از دزدان سرکويگر
  • در پشت کشتارها و سرکوب ها، کودتاچيان چه پول هايي به جيب مي زنند
  • چه دزداني پشت کشتارها پنهانند

  • فهرست يکم: نقش روحانيون در مفاسد اقتصادي
  • فهرست دوم: دزدان ولايي يا ميلياردرهاي ايران
  • فهرست سوم: سرکوبگران يا مافياي اقتصادي
  • فهرست چهارم: مافياي مالي و نظامي کجا هستند
  • فهرست پنجم: چه دزداني از پدافندهاي بابکي مي ترسند
  • فهرست ششم: شماري از ملاهاي ميلياردر
  • فهرست هفتم: باندهاي مالي و سرکوبگر
  • از جنبش هاي جهاني بياموزيم

  • مصادره ها در ونزوئلا
  • آموزه هايي از جنبش خشم در يونان
  • خواسته هاي کمپ ميدان خورسيد در اسپانيا، تغيير انتخاباتي و مبارزه با کليسا
  • واکنشي هشيارانه، طرح ساختن “ويترين” از مصر رد شد
  • براي دوستي و آشتي در جهان

    داده هايي از کمپين

     

     

     click

    در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت

    قراردادهای نفتی «مجهول و طولانی» با کنسرن های نفتی، همزمان با یورش گستاخانه تر به جنبش مردمی

    پیام شماره سی به یاران و رزمندگان درون مرز

    و این هم در پایان پرسش ما از «دولت تدبیر و امید» – که کنسرن های نفتی را «محرم تر» می داند از مردم مان پیرامون چند و چون «قراردادهای جدید نفتی»، و نیز گفتگوهای پشت پرده در عمان با «مستکبران» درباره ی آینده ی ایران- آن هم با یاری از دفتر تحکیم وحدت، که همزمان بود با روی کار آمدن دولت اصلاحات و دنبال گیری سیاست های ورشکسته ی «سردار سازندگی»: «در پیِ "درز کردن" گفتگویی میان وزارت خارجه ایران و انگلیس و بحث هایی که از پایان سال 75 آغاز شد و "چنــــــــــد ماهی" به درازا انجامید، دفتر تحکیم وحدت کمی پس از گزینش خاتمی با صدور بیانیه ای، از مسئولان قضایی و مقننه و اجرایی خواست، پرونده ی "مذاکره ی خفت بار و ذلیلانه ی آقای محمد جواد لاریجانی را که در زمان انتخابات ریاست جمهوری مسکوت" گذاشته شده بود، به جریان اندازند و به محاکمه ی علنی او اقدام کنند. بنا به گزارش رسانه ها چند ماه پیش از انتخابات، وی با نیک براون، عضو ارشد وزارت خارجه ی انگلیس و رییس خاورمیانه ی وزارت خارجه آن کشور پیرامون "انتخاب جانشین برای هاشمی"  گفتگوهایی داشته بود. کوشش برای دستیابی به چند و چونِ این "توافقات" هیچگاه برآیندی نیافت. واکنش محمد یزدی ""رییس عدلیه" ی رژیم ولایت فقیه گویاتر از هر چیزی بود، وقتی علیرغم سیل "اعتراض ها" برای رسیدگی به صحبت های فاش شده، اعلام کرد: بررسی مصاحبه ی لاریجانی در لندن مربوط به دستگاه قضایی» نیست

    ...............

    همزمان با رایزنی های نظام ولایی با کنسرن های نفتی پیرامون پیمان نامه های «مجهول و طولانی»، موج خصوصی سازی ها بالا می گیرد و یورش به جنبش های کارگری و دانشجویی و زنان دامنه تر می گردد. چرخش های کمابیش نوین در سیاست های اقتصادی-سیاسی جمهوری اسلامی آشکارا در ستیزند با منافع ملی ما: چه در پهنه ی کشوری، و چه در گستره ی منطقه ای-جهانی. بیهوده نیست که در مخالفت با این رویکردها که منافع توده ها و امنیت ملی را به خطر می اندازند، واکنش های اعتراضی فرامی گسترد. در این زمینه واکنش کارگران رزمنده ای که این بار «مراکز تصمیم گیری کلان» را نشان گرفته اند، نمونه وار است.

    در دادخواست نوین شماری از سندیکاها و نهادهای کارگری می خوانیم: «ما خواهان حضور موثر نهادها و نمایندگان واقعی کارگران در "مراکز تصمیم گیری کلان!!!" به ویژه مراکز امور کارگری و بازنشستگان کارگری هستیم (افزوده ی ما: و نیز دولت، مجلس، دادگستری، آموزش و غیره) ... گسترش فقر و فلاکت و بیکاری و شکاف طبقاتی ناشی از اجرای سیاست های آزادسازی قیمت ها و گسترش خصوصی سازی بر مبنای روش های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی که نتایج شرم آمیز آنرا حتی در کشورهای اروپایی شاهد هستیم، محکوم کرده و خواستار حمایت های همه جانبه اقتصادی و اجتماعی از کارگران و زحمت کشان و اقشار ضعیف اجتماعی که به علت گناه کاری مدیران گرفتار شده اند، هستیم ... بازنده اصلی جنگ و خون ریزی و نظامی گری طبقه کارگر و زحمت کشان و اقشار ناتوان اجتماعی هستند. بنابراین ما نیز همراه و هم صدا با همه کارگران و زحمت کشان و صلح دوستان جهان خواهان پایان جنگ و جنگ طلبی و گسترش صلح و عدالت و آزادی در سراسر جهان هستیم».

    در پاسخ به این گونه خواست های ملی، دمکراتیک، دادخواهانه و صلح جویانه است که سرکوب ها و کشتارها فرامی شتابند: چه در سیاهچال های ولایی، و چه در یکان های اقتصادی- آموزشی. برگزاری بزرگترین رزمایش پس از خیزش هشتاد و هشت از سوی نیروهای بسیجی-سپاهی برای مقابله با اعتراض های احتمالی را نیز می بایست نشانی دانست از مخالفت روزافزون توده ها با این سیاست های خانمانسوز، و نیز تنگ تر شدن پایگاه اجتماعی ولاییان. یورش گسترده تر به کنشگران جنبش کارگری نیز نمایی است از لرزش های نوین در بنیان های نظام.

    برای ژرفا دادن به جنبش بالنده ی کارگری، بجاست افزون بر گزینش تاکتیک ها و شعارهای پیشین، از رویکردها و آزمون های پاره ای از کارخانه ها که در گذشته نه تنها دست به اعتصاب زده، بلکه ساعت ها خیابان ها را به تصرف در آوردند، بهره گرفت. کوشش برای اعتصاب همـــــــــــــــــزمان در یکان های کوچک و بزرگ اقتصادی در سراسر کشور بر گرد چند خواست بسیار مشخص و دارای توان بسیجی بالا (از آن میان در مخالفت با رد شکایت کارگران به حداقل دستمزدها) نیز می تواند راهکاری باشد برای ژرفا دادن به جنبش. همان گونه که جنبش ملی شدن نفت و انقلاب مردمی بهمن به اثبات رسانده اند، تا زمانی که اعتصاب های پراکنده ی کارگری و دانشجویی و زنان به اعتصاب های همگانی و سراسری در یکان های اقتصادی و آموزشی و غیره نیانجامند، به دشواری می توان به این «شب سیاه» پایان داد.

    پس از بیش از یکصد سال پیکار بی گسست، و علیرغم همه ی سنگلاخ ها و راهبندهای درون و برون مرزی، در این بزنگاه تاریخی گاه آن است که «پایینی ها» خانه ی مشترک و دیرپا، اما تاریک مان را، آفتابی کنند و بر دوران «توحش و بربریت» استعماری-نواستعماری نقطه ی پایان بگذارند. ما «نود و نه درصدی ها» این بار بر خلاف گذشته ها، نه تنها در مرحله ی سرنگونی «ابلیس ها» و «دیوها»، بلکه در برش پس از آن نیز، پرچمدار خستگی ناپذیر پیکار خواهیم ماند و جنبش را نیرومندانه و دلاورانه و هشیارانه به پیش خواهیم راند. آری، اگر ماه ها پیش از «بهار عربی» و «جنبش اشغال وال استریت»، خیابان های «رشک برانگیزمان» را به جهانیان هدیه کردیم، این بار با عزمی راسخ تر می رویم تا «کارخانه های رشک برانگیزمان» را به جهانیان ارمغان دهیم . به گفته ی یکی از رهبران جنبش کارگری کنونی ایران «باید کاری کنیم کارستان»: در هر یکان اقتصادی دست کم یک کمیته ی مخفی اعتصاب!

    و این هم در پایان پرسش ما از «دولت تدبیر و امید» – که کنسرن های نفتی را «محرم تر» می داند از مردم مان پیرامون چند و چون «قراردادهای جدید نفتی»، و نیز گفتگوهای پشت پرده در عمان با «مستکبران» درباره ی آینده ی ایران- آن هم با یاری از دفتر تحکیم وحدت، که همزمان بود با روی کار آمدن دولت اصلاحات و دنبال گیری سیاست های ورشکسته ی «سردار سازندگی»:

    «در پیِ "درز کردن" گفتگویی میان وزارت خارجه ایران و انگلیس و بحث هایی که از پایان سال 75 آغاز شد و "چنــــــــــد ماهی" به درازا انجامید، دفتر تحکیم وحدت کمی پس از گزینش خاتمی با صدور بیانیه ای، از مسئولان قضایی و مقننه و اجرایی خواست، پرونده ی "مذاکره ی خفت بار و ذلیلانه ی آقای محمد جواد لاریجانی را که در زمان انتخابات ریاست جمهوری مسکوت" گذاشته شده بود، به جریان اندازند و به محاکمه ی علنی او اقدام کنند. بنا به گزارش رسانه ها چند ماه پیش از انتخابات، وی با نیک براون، عضو ارشد وزارت خارجه ی انگلیس و رییس خاورمیانه ی وزارت خارجه آن کشور پیرامون "انتخاب جانشین برای هاشمی"  گفتگوهایی داشته بود. کوشش برای دستیابی به چند و چونِ این "توافقات" هیچگاه برآیندی نیافت. واکنش محمد یزدی ""رییس عدلیه" ی رژیم ولایت فقیه گویاتر از هر چیزی بود، وقتی علیرغم سیل "اعتراض ها" برای رسیدگی به صحبت های فاش شده، اعلام کرد: بررسی مصاحبه ی لاریجانی در لندن مربوط به دستگاه قضایی نیست».

    با درودهای گرم به کارگران و پیکارگران درون مرز که

    علیرغم شرایط بسیار سخت امنیتی - نظامی

    علیرغم سرکوب ها و کشتارهای پی در پی

    علیرغم جو وحشت و مرگ

    بی گسست حماسه می آفرینند!

     

    کمپین هنرمندان و نویسندگان و کنشگران حقوق بشر

    بیست و هشت اردیبهشت نود و سه - پیام شماره ۳۰ به یاران و رزمندگان درون مرز

    پشتیبانان کمپین

    http://www.farakhan-iran.com/html/poshtibanan.html

    پیام ها به رزمندگان

    http://www.farakhan-iran.com/html/payamha.html

    بیانیه ها

    http://www.farakhan-iran.com/html/bayanieha.html

     

     

    >>Twitter

    >>

     click

    >>

     click