 |
||||
 |
در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت
در اراک «پایتخت صنعتی» ایران جان فدا می کنیم در ره آزادگی
کارگران شرکت هپکو اعتراضات پیگیرانه ای را پشت سر گذاشته اند. هپکو مرکز صنعتی با سابقه ای بیش از ٤دهه است. مناسبات این شرکت صنعتی برگرفته از روابط کارگر و کارفرما ئ تحت تاثیر شرکت ها از کشورهای اروپایی، است علیرغم شرایط استبدادی حاکم و ممنوعیت تشکل های مستقل از دولت و کارفرماها، ممنوعیت اتحادیه و ممانعت از برگزاری مجمع عمومی روتین، کارگران در مراکز صنعتی مبارزات متحدانه و اعتراضی را سازماندهی کرده اند. راه پیمایی کارگران اعتصابی ماشین سازی هپکو، راه پیمایی و تجمع کارگران آوانگان، اعتراض ده ها نفر از کارگران فضای سبز شهرداری منطقه ٣ خرم آباد، تجمع با شکوه معلمان بازنشسته در مقابل سازمان برنامه و بودجه، تجمع اعتراضی کارگران پالایشگاه نفت کرمانشاه، اعتصاب ٣ روزه ١٢٠ کارگر کارخانه مقره سازی ساوه ، تجمع اعتراضی جوانان جویای کار در آبادان، عات اعتراضی کارگران کارخانه کاشی نیلو، جمع کارگران شرکت مخازن نفتی «تهران جنوب» در بوشهر ، چهل روز اعتراضات کارگران کشت و صنعت مهاباد، تجمع اعتراضی کارگران کاشی گیلانا مقابل فرمانداری رودبار، تجمعات اعتراضی کارگران اخراجی فولاد چهارمحال وبختیاری! تجمع کارگران کارخانه کنتورسازی مقابل فرمانداری شهرستان البرز، اعتراض صدهاکارگر پالایشگاه “ستاره خلیج فارس”، نامه نمایندگان ١٢٠ هزار کارگر پیمانکاری صنعت نفت، نمونه های برجسته از اعتراض در مراکز صنعتی هستند اهمیت سیاسی راه پیمایی کارگران شرکت هپکو ١١ اسفندماه سال ١٣٩٤ کارگران شرکت هپکو به دلیل تاخیر شش ماه حقوقشان مقابل ساختمان استانداری مرکزی تجمع کردند و از سوی مسئولان استانی وعده هایی برای رفع مشکلاتشان داده شد. وعده ها عملی نشدند و کارگران کماکان در وضع اقتصادی و مالی نامناسبی قرار داشتند. پرداخت نشدن کامل حقوق ها عرصه ای از مبارزه کارگران با دولت و کارفرما شد و اعتراضات دنباله دار کارگران را به همراه دارد. از اوایل دی ماه ٩٥ اعتصاب کارگران هپکو شروع میشود ١١ آبان ماه با راهپیمایی در مسیر شرکت تا مرکز شهر و تجمع مقابل مصلی بیت المقدس اراک نیز خواسته خود را به مسئولین گوشزد کرده بودند. درهمین رابطه،معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع استاندار مرکزی در ١٢ آبان ماه گفت: حقوق معوقه کارکنان کارخانه هپکو اراک تا پایان آبان ماه جاری پرداخت می شود. تا این تاریح حقوق های معوقه به ٦٠ میلیارد ریال میرسد. وعده پرداخت تا آخر آبان ماه هم عملی نشد، و صدها کارگر بدون دریافت حقوق هایشان وعده های پوچ کاربدستان دولت را تجربه، کردند اراک به شهر صنعتی ایران اراک به شهر صنعتی ایران مشهور است. این شهر به واسطه وجود صنایع مادر، تولید ٨٠٪ تجهیزات انرژی کشور، وجود بزرگترین کارخانه تولیدکننده آلومینیوم و وجود بزرگترین معدن سدیم سولفات، بهعنوان پایتخت صنعتی ایران شناخته شدهاست و به همین دلیل یکی از آلوده ترین شهرهای ایران است. دولت های دهم و یازدهم «طرح کاهش آلودگی هوای اراک» را نتوانسته اند عملی کنند. اجرای ضعیف آن بعد از چند سال باعث شد تا مردم اراک در سال ١٣٩٢ به مدت ١٨ هفته تجمعات اعتراضی نسبت به وضع موجود برپا کنند. این تجمعات موجب شد تا روزنامه الشرق الاوسط مردم شهر اراک را ثابت قدمترین مردم ایران در زمینه اعتراض به مسائل زیستمحیطی معرفی کند. ترافیک و گرانی مسکن از جمله مشکلات دیگر این شهر است. طرح ابتکاری «سه شنبه ها بدون خودرو» در شهر اراک استارتش زده شد. پویش سهشنبههای بدون خودرو سال ١٣٩٤ توسط محمدبختیاری مدیرعامل موسسه مردمنهاد محافظان طبیعت اراک طراحی و معرفی شد و مورد حمایت مردمی در استانهای مختلف قرار گرفت سخنرانی کارگران راه پیمایی کارگران اعتصابی کارخانه ماشین سازی هپکو در شهر اراک در روزهاتی ١٥ و ١٦ دی ماه ٩٥ در اعتراض یه پرداخت نکردن حقوق و مزایای شغلی، شکل جدید از اعتراض کارگران در مراکز صنعتی است. کارگران به اعتصاب و تجمع در محل شرکت خودشان را محدود نکردند. دسات به راه پیمایی در شهر زدند. راه پیمایی در خیابانهای شهر اراک مورد توجه مردم این شهر قرار گرفت سخنرانی یکی از کارگران کارخانه هپکو در مقابل نیروی انتظامی بخش مهمی از آگاهی سیاسی و نیروی تعرض کارگران به نظام سرمایه داری و نظام جمهوری اسلامی را منعکس میکند. آن کارگر میگوید؛«از باتوم شما ترسی نداریم. پاسخ نیروی انتظامی به حقوق بشر و خواسته ما کارگران اینست. آقایان نیروی انتظامی اگر راست میگویید بروید اینهمه مواد مخدر در شهر است را جمع کنید. زیر دو دقیقه میشود مواد مخدر تهیه کرد. اینها یک مشت کارگرند که پول نان شبشان را ندارند. بازیچه شخصی به اسم عطاریان شده اند. چرا استاندار صدایش در نمی آید. آقای استاندار به مردم خیانت کردی. اگر این بساط را داریم از بی عرضگی مسئولین است. خدا شاهد است و به جان تنها دخترم و بچه ای که در راه داریم، از باتوم شما ترسی ندارم. برویم اوین بهتر از این زندگی است. همه کارخانجات اراک از بین رفته اند. اینجا شرکت آوانگان نشد. هپکو ساکت نماند. آوانگان تعطیل شد.شما از خانواده های آن کارگران خبر دارید؟ صنایع تعطیل شد. پیشگیری میکردید. آقایان نیروی انتظامی که با توم خود را برای ما نگاهداشته ای، جوان شهر ما کجا کار گیر بیاورد، در هپکو؟ امنیت را با چه می خواهید برقرار کنید ، با زور؟ با با تدبیر؟ تدبرتان اینست؟ عطاریان یکنفر است . راست میگوید بروید او را بیاورید. برای ما شاخ و شانه میکشید؟ عطاریان یکنفر است، گردن کلفت و مفتخور است. . » این سخنان با کف زدن کارگران همراه شد و کارگران خطاب به نیروی انتظامی گفتند باتومتان را بردارید و بروید زیر بار ستم نمی کنیم زندگی، جان فدا میکنیم در ره آزادگی در ٢٩ دی ماه مارش نزدیک به هزار نفر از کارگران هپکو در اراک (تجمع مقابل استانداری) با شعار «زیر بار ستم نمی کنیم زندگی، جان فدا میکنیم در ره آزادگی» را به نمایش گذاشتند کارگران هپکو در حدود یکسال گذشته علیه پرداخت نکردن حقوقهایشان، برای سد کردن اخراج و بیکارسازی راه پیمایی و اعتراضات متناوب، در اشکال راه پیمایی، اعتصاب و تجمع را تجربه کرده اند. راه پیمایی روز ٢٩ دی ماه شکل ارتقایافته و تعرضی آنها به نظام سرمایه داری موجود با شعار «زیر بار ستم نمی کنیم زندگی، جان فدا میکنیم در ره آزادگی»، است. اعتراض کارکران هپکو نمایشی تعرضی به شرایط معیشتی کنونی است. این شعار که در راه پیمایی کارکران بطرف استانداری با کف زدن و یک صدا تکرار میشد، نشانه ای از اراده آنها در راه مبارزه قاطع عایه ستم طبقاتی و نابرابری است اراک شهر صنعتی مبارزه و اعتراض است در این شهر صنعتی در یک هفته گذشته چند اعتراض مهم کارگری انجام شده، تجمع اعتراضی کارگران آوانگان اراک در ٢٣ دی ماه در اعتراض به بیکار شدن از کار و ١٧ ماه دستمزد پرداخت نشده و حق بیمه، همزمان با راه پیمایی و اعتصابات مداوم کارگران هپکو انجام شده است. کارگران کارخانه آونگان طی دو سال گذشته تجمعات متعددی را در اعتراض به معوقات مزدی و مشخص نبودن شرایط ادامه کارشان برپا کردهاند، که آخرین آن روز ٢٣ دیماه صورت گرفته بو. آونگان یکی از کارخانهجات شهر اراک است. این کارخانه در ٣ کیلومتری شهر اراک واقع شده و در سال ١٣٥٣ افتتاح شدهاست. تولید اصلی این کارخانه دکل انتقال نیرو است کارگران آوانگان به تعطیلی کشیده شدن کارخانه و بیکار شدن از کار خود اعتراض دارند. کارگران آوانگان خواستار بازگشت به کار و دستمزدهای پرداخت نشده خود هستند اعتراض کارگران آوانگان اراک و هپکو اراک نشانگر فضای اعتراض محیط های کارگری در این شهر صنعتی و فضای شهری است که بخش زیادی از شهروندانش خانواده های کارگرانی هستند که در کارخانه های این شهر شاغلند و یک معضل همه آنها عدم پرداخت بموقع دستمزدهاست راه پیمایی کارگران هپکو در شهر صنعتی اراک علیه "ستم" و برای "آزادگی" الگویی از اعتراض طبقاتی کارگران در شرایطی است که طبقه کارگر در ایران در مبارزه ای مداوم برای بالابردن سطح و میزان دستمزدهای بالاتر از خط فقر، برای گرفتن حقوق های معوقه که در تعدادی از مراکز صنعتی و کارخانه ها بیش از یکسال و بیشتر حقوق هایشان پرداخت نشده، برای جلوگیری از اخراج و بیکارسازی و ایمنی شغلی و جانی، در مبارزه اند. اسفند نود و پنج
|
|
||
