 |
||||
 |
در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت پيام کارگران دربند شهابی و نجاتی: چرخ اقتصاد کشور با دستان پرتوان ما به چرخش در میآيد بياييد برای رهايی از اين وضعيت اسفبار نابرابر و ظالمانه، برای رسيدن به يک زندگی شايسته با هم متحد شويم و تشکلهای مستقل خودمان را در کارخانه ها و صنايع و کارگاهها و شرکتها ايجاد کنيم و اعتراض خودمان را نسبت به افزايش تورم، گرانی مايحتاج روزانه مردم و بيکاری و اخراج های بی رويه نشان دهيم پيام کارگران دربند رضا شهابی عضو هيأت مديره سنديکای واحد و علی نجاتی عضو هيأت مديره سنديکای نيشکرهفت تپه / از شمال تا جنوب از باختر تا خاور، پشت در پشت و دست در دست
گرانی مايحتاج روزانه مردم و افرايش نجومی تورم و گرانی افسار گسيخته قيمت کالاهای مصرفی، پزشکی، دارويی نفس مردم محروم و ضعيف را بريده است و عملاً قدرت خريد اکثريت جامعه را پايين آورده است. افزايش سرسامآور بهای اجاره مسکن، افزايش لشکر بيکاری، نبود امنيت شغلی (البته شغلی وجود ندارد که امنيت شغلی داشته باشد) قدرت تصميم- گيری برای جوانان را جهت تشکيل زندگی غير ممکن ساخته است. طبق آمار و ارقام کارشناسان دولتی خط فقر يک ميليون تومان اعلام شده ولی دستمزد مصوبه شورای عالی کار و دستمزد، بر اساس تورم اسفند ماه سال 90 ، سيصد و نود و هشت هزار تومان تعيين ميشود، يعنی يک سوم زير خط فقر، اين يعنی مرگ تدريجی برای خانواده بزرگ کارگری. يک خانواده چهار نفری طبق قانون بايد از حداقل امکانات بهرهمند شوند، يعنی با درآمد ماهانه بتواند حداقل مايحتاج يک خانواده چهار نفری از تحصيل تا مسکن، درمان، خوراک، پوشاک و تفريح را تامين کند، ولی عملاً ميبينيم کارگران با اين حقوق هيچ کدام از اين مايحتاج که هر کدام به نوبه خود مهم و اساسی هستند را نميتوانند برآورده کنند. تورم به روز افزايش پيدا ميکند و قدرت خريد مردم به روز سير نزولی به خود ميگيرد. ما کارگران دربند ضمن محکوم کردن گرانيها و افزايش تورم و به طبع آن پايين آمدن قدرت خريد کارگران تقاضای تشکيل جلسه شورای عالی کار و دستمزد طبق ماده 41 قانون کار 5/ برای تعيين دستمزد کارگران براساس تورم اعلامی از طرف بانک مرکزی را که 22 درصد ميباشد در نيمه دوم سال 91 هستيم. دولت همانطور که در پايان هر سال دستمزد کند، بايد ¬ کارگران را بر اساس تورم سه ماهه آخر همان سال برای سال جديد تعيين می دوباره دستمزد کارگران را به دليل افزايش تورم افزايش دهد تا کارگران حداقل بتوانند برای زنده ماندن اميدوار باشند، دستمزد مصوبه دولت در سال 90 در حقيقت برای زنده ماندن است نه برای زندگی کردن!!! کارگران و زحمتکشان گرامی همانطور که ميدانيم: چرخ اقتصاد کشور با دستان پرتوان ما به چرخش در میآيد، بياييد برای رهايی از اين وضعيت اسفبار نابرابر و ظالمانه، برای رسيدن به يک زندگی شايسته با هم متحد شويم و تشکلهای مستقل خودمان را در کارخانه ها و صنايع و کارگاهها و شرکتها ايجاد کنيم و اعتراض خودمان را نسبت به افزايش تورم، گرانی مايحتاج روزانه مردم و بيکاری و اخراج- های بی رويه نشان دهيم. اين حداقلها حتی در قانون اساسی و مقاولهنامههای سازمان جهانی کار ذکر شده است و جزء ابتداييترين حقوق ما میباشد. 1 ما کارگران دربند که براساس فشارهای روحی و روانی و بازداشتهای طولانی مدت در سلولهای انفرادی گرفتار انواع بيماريهای جسمی شدهايم از تمامی کارگران و فعالين کارگری تشکلهای کارگری از جمله همکارانمان در سنديکای شرکت واحد، سنديکای نيشکر هفت تپه، و همچنين هيات موسس سنديکاهای کارگری، کميته هماهنگی برای کمک به ايجاد تشکلهای کارگری، کميته پيگيری، فلزکار و مکانيک، انجمن صنفی خبازهای سقز و تشکلهای کارگری بينالمللی و تشکلهای مردمی و شخصيتهای مردمی که در مدت زندانی و بستری در بيمارستان از ما و خانوادههای ما حمايت مادی و معنوی کردند بی نهايت سپاسگزاری ميکنيم و اميدواريم که اين همکاری و همبستگی هر روز از روز پيش بيشتر و بيشتر شود. 1) البته ميدانيم که دولتهای سرمايهداری حتی همين قوانين نيم بند خودشان را هم رعايت نمي- کنند ولی ما کارگران از همين قوانين نيمبند برای رسيدن به مطالبات خودمان بايد استفاده کنيم. به اميد اتحاد و همبستگی تمامی کارگران جهان رضا شهابی عضو هيأت مديره و مسئول مالی سنديکای شرکت واحد و اتوبوسرانی تهران و حومه علی نجاتی عضو هيأت مديره سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه 22/5/ بيمارستان امام خمينی تهران - 1391 انتشار: کميته دفاع از رضا شهابی - 26 مردادماه ١٣٩١
|
|
||
