 |
||||
 |
در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت از اعتصاب کارگران شرکت واحد در سال هشتاد و چهار بیاموزیم با توجه به اینکه از اولین اعتصاب سندیکای کارگران شرکت واحد هنوز چهل روز نگذشته بود کلید دومین اعتصاب با اکثریت آرا توسط اعضای هیئت مدیره سندیکادر هشتم بهمن ماه زده شد ،هر چند که مامورین اطلاعاتی و امنیتی تلاش های زیادی برای متوقف کردن این اعتصابات کارگری انجام دادند و از هرگونه فشار و تهدیدی در مورد اعضای فعال سندیکا یی و اعضای هیئت مدیره جهت جلوگیری از این اعتصابات کوتاهی نکردند .اما در هشتم بهمن ماه هشتادو چهار این اعتصاب کارگری شکل گرفت .و تقریبا برای دو روز در سیستم حمل ونقل پایتخت مشکلات جدی بوجود آمد ، البته سندیکای کارگران شرکت واحد دو هفته قبل از اعتصاب با پخش تراکت بین رانندگان و کارگران شرکت واحد از رانندگان برای رسیدن به خواسته هایشان در خواست کرده بود در هشتم بهمن ماه دست از کار بکشند و اتوبوس ها را استارت نزنند به همین دلیل مامورین اطلاعاتی وامنیتی وقت کافی برای تهدید و فشار برای اعضای سندیکا و رانندگان فعال سندیکا یی را داشتند و احتمال می دادند که با روش های هویج و چماق که از طریق مذاکرات مختلفی که با اعضای هیئت مدیره سندیکا ی کارگران شرکت واحد و مدیران مسئول شرکت واحد و شهرداری که توسط عوامل اطلاعاتی برگزار می شد، بتوانند با هزینه های حداقلی از هزینه های سرکوب کم کنند و تا آخرین لحظه هم موفق نشدند و حتی کوچکترین تاثیری نتوانستند بروی کارگران و رانندگان شرکت واحد بگذارند. چرا که تعداد صدها تن از دستگیر شدگان از ششم بهمن تا هشتم بهمن ماه هشتادو چهار خود گواه بر این ادعا می باشد و درست در اولین ساعات هشتم بهمن روز اعتصاب حدود ساعت دو ونیم بامداد تعدادی از همسران وفرزندان اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد را با هجوم گسترده به منازلشان دستگیر کردند و این دستگیری های فله ای قبل از اعتصاب نشانگر هزینه های بیشماری بود که حاکمیت برای سرکوب رانندگان معترض پرداخت می کرد. اما کارگران و رانندگان آگاه که بیش از شش ماه در جلسات هفتگی سندیکا شرکت داشتند و بطور سازماندهی شده توسط سندیکا در مورد حقوق خود آموزش های لازم را دیده بودند و توانایی و رویارویی با سرکوب از طرف عوامل اطلاعاتی وامنیتی را داشتند واز تجربه اعتصاب اول که در۴دی ماه چهل روز قبل انجام شده بود بهره برده بودند. دستگیری اکثریت اعضای فعال سندیکا و اعضای هیئت مدیره قبل از اعتصاب هم ،خود شاهدی بر این سخنان می باشد . اگر بخواهیم واقع بینانه به شکل گیری سندیکای کارگران شرکت واحد نظری بیاندازیم در واقع وجود و تشکیل چنین سندیکای کارگری که هیچگونه وابستگی به دولت و کارفرمانداشته و با رای مستقیم کارگران بوجود آمده، خود موفقیتی چشمگیر برای جامعه کارگری ایران بوده زیرا بعد از سرکوب تشکل های مستقل کارگری در دهه شصت و تحمیل شوراهای اسلامی کار و خانه کارگر در دهه هفتاد به کارگران که خود عامل سرکوب و عدم شکل گیری تشکیلات مستقل کارگری در کشوربوده اند احیای این تشکیلات سندیکایی کارگری ،در جامعه کارگری روزنه ای را ایجاد کرد تا نقطه ی امیدی برای ایجاد دیگر تشکل های مستقل کارگری باشد . همانطور که شاهد بودیم سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ازجمله تشکیلات کارگری مستقل سندیکایی بوده که در دهه هشتاد بعد از شکل گیری سندیکای واحد بوجود آمده است و اگر بخواهیم صادقانه بگوییم این اعتراضات و اعتصابات عرصه ای بود برای فعالیت آشکار فعالین کارگری و اعتراضات کارگری در جامعه ، در واقع شاید بتوان گفت پیوندی محکم ،در بین دیگر فعالین صنفی و دانشجویی همراه با اعتراضات و اعتصابات سندیکایی شرکت واحد تا به امروز بوجود آمد ه و می توان گفت که در اوج این اعتراضات ما شاهد پیوند دانشجویان و معلمان و کارگران هم بوده ایم. و این اعتراضات باعث گردید تا تعداد زیادی از فعالین کارگری بطور آشکارا در جامعه کارگری فعالیت داشته باشند ، بطوری که قبل از اعتراضات سندیکای کارگران واحد به این شکل بطور آشکارا و به این گسترده گی شاهد آن نبوده ایم به همین دلیل هم اکثر فعالین کارگری از این فضا بهره بردند و از سندیکای واحد حمایت گسترده ای به عمل آوردند .این اعتصابات موفقیت ها و دست آوردهای بیشماری برای کارگران و رانندگان شرکت واحد داشته و نه تنها بخشی از حقوق دست نیافتنی همچون اجرای طرح طبقه بندی مشاغل که تا سقف ۵۰۰۰تومان اضافه حقوق را در روز برای رانندگان و کارگران به ارمغان آورده ،و یا برداشتن بلیط که از وظایف تحمیلی و اجباری رانندگان بودو طرح مسکن برای کارگران وگرفتن لباس و شیر رایگان و …. بلکه ماهییت ضد کارگری شوراهای اسلامی کار برای رانندگان و کارگران شرکت واحد بطور و ضوح آشکار شد ،بطوری که در روز اعتصابات دی ماه و بهمن ماه ۸۴ همین شوراهای به اصطلاح کارگری با شناسایی ومعرفی رانندگان سندیکایی به عوامل امنیتی مسقر در توقفگاه های شرکت واحد ،دستور دستگیری رانندگان معترض را صادر می کردند که امروز دیگر کوچکترین جایگاهی در بین بدنه اتوبوسرانی ندارند . هر چند که هنوز هم وزارت کار و عوامل بالا دستی اصرار زیادی برای نگه داشتن این شوراها در شرکت واحد دارند .اما در بین کارگران هیچ مشروعیتی ندارند و رانندگان و کارگران شرکت واحد با آگاهی به اینکه سندیکای کارگران شرکت واحد مورد تایید دولت و کارفرما نمی باشد، اما همچنان تمامی اعتراضات و خواسته ها و مطالبتشان را از طریق سندیکای کارگران شرکت واحد پیگیری می کنند و نمایندگان سند یکایی درسامانه های اتوبوسرانی برای چانه زنی و گرفتن مطالبات با مدیران و کارفرما های سامانه های مختلف شرکت واحد چانه زنی می کنند و همچنان جلسات سندیکایی در منازل خود کارگران بطور منظم برقرار است و تمامی هزینه های سندیکا توسط اعضایش تامین می شود و تا حدودی هم از کارگران اخراجی سندیکایی که در حال حاضر یک تن زندانی است و۴تن بیکار می باشند،مورد توجه و حمایت قرار می گیرند.این خود نشانگر این است که نمایندگان واقعی کارگران مشروعیت خودشان را از بدنه کارگری می گیرند ،نه کارفرما و دیگر عوامل وابسته به آن؟ هر چند که هنوز هم اعضای فعال سندیکایی توسط عوامل امنیتی و حراستی تحت فشار هستند اما ما توصیه می کنیم برای اینکه اعتراضات کارگران پایدار و منسجم و متحدانه باشد کارگران چاره ای جزء اتحاد و همبستگی ندارندو در وهله اول باید تشکیلات کارگریشان را سازماندهی کنند زیرا حضور و ادامه مبارزات سندیکای کارگران شرکت واحد بعد از گذشت بیش ازیک دهه سرکوب و موفقیت در رسیدن به خواسته ها و مطالبتشان ،نشانگر این است که اهمییت داشتن تشکیلات مستقل کارگری برای رسیدن به خواسته های کارگران ضرورتی حیاتی است. تارنمای سندیکای کارگران شرکت واحد
|
|
||
