 |
||||
 |
در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت زندانیان سیاسی در کنار کارگران اعتصابی اعتصاب غدا کنندگان را پشتیبانی کنیم نهادها و سازمانهای کارگری و سندیکایی، سازمانهای صنفی و مدافع حقوق بشر، و حزبهای سیاسی در کشورهای گوناگون جهان، در اقدامی هماهنگ ضمن اظهار تأسف از عدم رعایت حقوق سندیکایی و کارگری و نگرانی از اعتصاب غذای زندانیانی مثل رضا شهابی (عضو هیئت مدیرهٔ سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه) و اسماعیل عبدی (دبیرکل کانون صنفی معلمان)، خواستار رسیدگی به خواستهای زندانیان اعتصابی شدهاند، پیش از آنکه وضعیت جسمانی آنها منجر به فاجعهای جبرانناپذیر شود. اتحادیهٔ جهانی اینداستریال، آموزش بینالملل، عفو بینالملل، کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر)، کنگرهٔ اتحادیههای صنفی (TUC) و اتحادیهٔ ملّی آموزش و جامعهٔ سراسری معلمان در بریتانیا، ث.ژ.ت و اتحادیهٔ سندیکایی سولیدر و سه سندیکای دیگر فرانسه، کنفدراسیون جهانی کارگران حملونقل (ITF)، و نیز حزبهای کمونیست استرالیا و فرانسه، از جمله سازمانهای صنفی و سیاسی بودند که با نوشتن نامههای اعتراضی به مقامهای ایران در مورد وضعیت سؤالبرانگیز و تأسفبار رضا شهابی و اسماعیل عبدی و محمود بهشتی لنگرودی و ابراهیم مددی و داوود رضوی و دیگران،خواستار رعایت حقوق صنفی و سندیکایی و برخورد قانونی عادلانه با چنین زندانیانی شدهاند. محکوم کردن فعالان سندیکایی و صنفی و مدنی بر پایهٔ اتهامهای ساختگی، نشانهٔ بارز شیوهٔ برخورد حاکمیت ایران به فعالیت صنفی و مدنی است. فعالانی مثل شهابی و عبدی و بهشتی جز بهبود وضعیت کار و معیشت همکارانشان و حق داشتن تشکیلات صنفی مستقل خود، خواست دیگری ندارند. امّا جمهوری اسلامی ایران نهفقط همچنان به پیمانهای سازمان جهانی کار در مورد حق داشتن سندیکاها مستقل و شرکت در آنها پایبند نیست، بلکه با هرگونه تلاش فعالانی صنفی و مدنی در این زمینه برخوردی خشن دارد. حزب تودهٔ ایران معتقد است که به منظور فشار آوردن به حکومت ایران برای آزاد کردن فعالان سندیکایی و صنفی و اصولاً همهٔ زندانیان سیاسی، به تلاشی مستمرّ و هماهنگ نیاز است. حزب تودهٔ ایران در این راه همهٔ تلاش خود را به کار برده است و میبرد، و همهٔ اعضا و هواداران و دوستان خود، و همهٔ مدافعان دموکراسی و عدالت را فرامیخواند که به هر صورت ممکن، به این کارزار مهم بپیوندند نمونه: اتحادیهٔ جهانی اینداستریال از دولت ایران میخواهد که رهبران سندیکایی زندانی را بیدرنگ آزاد کند و حقوق بنیادی کار را رعایت کند به: آقای حسن روحانی، رئیسجمهور جمهوری اسلامی ایران جناب رئیسجمهور حسن روحانی من این یادداشت را در مقام دبیرکل اتحادیهٔ جهانی اینداستریال به شما مینویسم. اینداستریال بیشتر از پنجاه میلیون کارگر را در بخشهای انرژی و تولید در بیشتر از ۱۴۰ کشور جهان، از جمله در ایران، نمایندگی میکند. از شما میخواهیم که رهبران سندیکایی زندانی را بیدرنگ آزاد کنید، و رعایت تمام و کمال حقوق بنیادی کار در آن کشور را هرچه زودتر تضمین کنید. گزارشهای نگرانکنندهای به ما رسیده است حاکی از اذیت و آزار و نیز بازداشتِ کارگران و رهبران سندیکایی و اتحادیهیی به خاطر استفاده از حقوق بنیادی سندیکاییشان. به همین دلیل، ما خواهان آزادی فوری و بیقید و شرط همهٔ کارگران و رهبران سندیکایی زندانی، از جمله اسماعیل عبدی و رضا شهابی هستیم. اتحادیهٔ جهانی اینداستریال بار دیگر از دولت ایران میخواهد که پیماننامهٔ ۸۷ سازمان جهانی کار در مورد «آزادی تجمع و حمایت از حق تشکل»، و پیماننامهٔ ۹۸ در مورد «حق تشکل و چانهزنی جمعی» را تصویب کند. خواست روشن ما از دولت شما این است که حقوق کارگران برای پیوستن به سندیکاها و اتحادیههای صنفی و برخورداری از حمایت قانونی از چانهزنی جمعی و بستن قراردادهای کار جمعی را تضمین کنید انتظار ما این است که دولت شما در راه ایجاد شرایط و محیط مناسب و مؤثر برای تأمین حقوق سندیکایی و اتحادیهیی و رعایت کامل آن بیدرنگ اقدام کند منتظر پاسخ سریع شما هستیم با احترام، والتر سانچز، دبیرکل ژنو، ۵ سپتامبر ۲۰۱۷
|
|
||
