 |
||||
 |
در "کار سازمانی"، راهنمای ما "انجمن های مخفی و کوچـــــــــــــــــک و پراکنده و غیرقابل کنترل" انقلاب مشروطه هستند، متشکل از "بابکیان" بسیار قابل اعتماد. به گفته استاد سخن و خرد و داد، فردوسی: "هشیوار یاران گزین در نبرد". "انجمن های بابکی" که بجاست کار سازمانی "غیر زنجیره ای" را (با درس گیری از اشتباه های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی) با کار "توده ای"، بسیار حساب شده درهم آمیزند، در کوران نبرد و در آستانه ی پیروزی، "هشیارانه و گام به گام" به هم خواهند پیوست، و ایرانی آزاد و آباد و پرداد و توانمند را بنيان خواهند نهاد. پيش به سوي ايجاد “انجمن هاي بابکي” در همه ي يکان هاي اقتصادي و آموزشي، و تدارک اعتصاب عمومي! هشيار باشيم، نبايد گذاشت رويدادهايي چون ليبي و بحرين در ايران بازخواني شوند. تنش آفرينان در حال بازآفريدن رخدادهاي آغاز انقلاب در ايران و منطقه هستند. بايد هر چه زودتر “به اين شب سياه” پايان داد. در این راستا می توان از شیوه های سازمانی و مبارزاتی "تدافعی" در دیگر جنبش های رهایی بخش نیز، همانا به میدان آوردن "پدافندان" (در کنار "انجمن های بابکی") بهره گرفت: هم برای شناسایی و افشاگری و خنثی سازی "عوامل" ناآشکار و آشکار این "تنش آفرینان و دزدان" در کارخانه ها و آموزشگاه ها و اداره ها و محله ها و بازارها، و هم به منظور نشانه گرفتن برجسته ترین مراکز کلیدی، چون کانون های بازرگانی و مالی و تامین انرژی و حمل و نقل. همانگونه که "عمامه به سرهای ولایی" از ترسشان در خیابان ها آشکار نمی شوند، می توان این "عوامل" را در یکان های اقتصادی و آموزشی وادار به عقب نشینی کرد و خنثی نمود. این رویکردها در راستای تدارک "اعتصاب عمومی"، و از کار انداختن همزمان مهم ترین یکان های اقتصادی و کانون های آموزشی-اداری جریان خواهد داشت دوران تلخ استعمار و نواستعمار رو به پایان است دوران آقایی پانصد ساله ی اروپا (برای منطقه ما پس از اشغال بندرهای بازرگانی به کمک کشتی های توپدار پرتغال، و سپس کشتی های جنگی انگلیس و هلند و فرانسه و روسیه)، و برش صد ساله ی قدرقدرتی امریکا در جهان (پس از پیروزی بر اسپانیا در جنگ 1898 و تصاحب مستعمره هایی چون فیلیپین و کوبا، و سپس گسترش حوزه ی نفوذ خود در کوران جنگ جهانی دوم)، رو به پایان است. ورود به برش تازه ی تاریخی و رها از مناسبات استعماری-نواستعماری را، می توان با تنش های کمتری پشت سرنهاد، اگر که نیروهای آشتی جو و دمکرات و دادخواه جهان، دست در دست هم نهند و کارزاری بین المللی را بر علیه جنگ افروزان و سودجویان بی نقاب و بانقاب جهان سازمان دهند؛ هم در کشورهای صنعتی و هم در کشورهای رو به رشد در این نبرد سخت جهانی بر علیه "قیصران جهان"، با نگاهی واقع بینانه به توازن کنونی نیروها، با اطمینان می توان گفت که؛ نه صلح دوست ها و دمکرات های کشورهای صنعتی، و نه جویندگان سامانه ی نوین و دادگرانه در کشورهای رو به رشد، به "تنهایی" می توانند بر کنسرن های نظامی-نفتی-مالی جهانی لگام زنند. دست در دست هم اما، می توان با تنش های کمتری به سوی سامانه ی نوین جهانی گام برداشت، و در عین حال، از بازخوانی فاجعه های تازه جلوگیری نمود شوربختانه، پس از یازده سپتامبر و با زمینه سازی های بسیار حساب شده، نه تنها جنگی خانمان سوز به باختر آسیا تحمیل شد، بلکه موج نوینی از امنیتی کردن فضای سیاسی در کشورهای سرمایه داری بالا گرفت. در آن برش، جنبش های دمکراتیک جهانی با در پیش گرفتن مواضعی کمابیش انفعالی، عملا پهنه را برای یکه تازی هارترین جناح های کشورهای صنعتی فراهم ساختند. این بار اما جنبش "نان و آشتی"، آگاهانه تر و کنش گرانه تر از گذشته، به گستره های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی پای نهاده است. ناقوس ها، برای به خون کشیدن این جنبش "پایینی" هاست، که به صدا درآمده اند آژیرها ها تنها در نروژ و در سوگ جوانانی که خواستار دگرگونی های دمکراتیک در اروپا و سامانه ای نوین در جهان بودند، به ندا درنیامدند، در اسپانیای بحران زده نیز که جوانان در اعتراض به پاپ، یار تاریخی "مارهای مخوف" مدیترانه ای (اشاره به بازرگانان ونیزی)، به خیابان ها ریختند، ناقوس ها فاجعه ای چون نروژ را، فریاد می زدند. (پلیس اسپانیا کمی پیش از این تظاهرات، بمب گذاری مشابه نروژ را خنثی نمود) در انگستان و امریکا نیز "سروران" جهان، برای خاموش کردن توده های ناخرسند، به همان شیوه های کنترل "مخابراتی" روی می آورند، که ملایان و هم تباران آنان در کشورهای رو به رشد، پیشتر آزموده اند. نگران کننده تر آن که، دبیراول پیشین حزب دمکرات مسیحی آلمان در واکنش به اعتراض های فزاینده ی نیروهای دمکرات کشورش، گفته های گوبلز وزیر تبلیغات هیتلر را، فریاد زد: "آیا شما جنگی تمام می خواهید گوبلزهای امروزین را، گویی "شبحی" تازه در جهان، از خواب زمستانی بیدار کرده است. این جنگ افروزان نقاب دار و بی نقاب، و برجسته ترین سخنگویان آنان، کابوی های امریکایی و لردهای انگلیسی، آرام آرام جهان را به سوی پرتگاه های سده ی بیست میلادی نزدیک می کنند با همه ی دشواری ها و تنگناها، می توان و باید به جنگ افروزان گوناگون درون و برون مرز "ایست" داد. "نود و نه درصدی" های ایران و جهان از توان بالقوه ی بالایی برخوردارند که هنوز بایسته و شایسته به کار گرفته نشده اند. ایرانیان مبارز و آشتی جویی که در جای جای جهان پراکنده اند، به نوبه ی خود در یاری رساندن به جنبش "نود و نه درصدی" ها در محل سکونت خود وظایف مشخصی بر دوش دارند
|
|
||
