در آستانه ی سده ی بیست و یک میلادی نیز در خاور زمین از مدینه ها و تمدن ها و شهری گری های بالنده خبری نیست، و بخت برگشتگان خاوری هنوز در شهرهای موریانه خورده ی سده های میانی جان و تن می سوزانند. دگراندیش کشی ها، جداسازی های غیرطبیعی میان زنان و مردان، و تحمیل «مقنعه» ها و پوشش های «اجباری» به زنان بخت برگشته ی خاوری، به راستی پلیدتر و ننگ آورتر است از «داغ کردن» تهی دستان در برش برده داری، و «مهر کردن» ایرانیان در دوره ی اموی
|